آذوح: امروزه بیشتر شهروندان آذربایجان و حتی تورکهای ایران، او را با اجراهای طنز و کمدی بسیاری می شناسند که در طی سال های قبل، مردم را با آن شاد نموده و خاطرات شیرینی از رفتارهای خود بر جای گذاشته است به طوری که هنوز هم برخی از تکه کلام های او بر سر زبان مردم جاری است اما به علت عدم حمایت از هنر آذربایجان از مسئولین گله‌مند است.
به گزارش تبریز من، “بابک نهرین” هنرمند جوان، خوشنام و موفق عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون در ۱۳ اسفند ۱۳۵۸ در تبریز چشم به جهان گشوده است، او از سن ۱۵ سالگی در تبریز به اجرای نمایش پرداخته و پس از گرفتن مدرک دیپلم، دوره‌های کارگردانی و بازیگری را در تهران زیر نظر اساتیدی همچون علیرضا خمسه، احمد داموت و پروانه مژده گذرانده است.
وی در سال ۱۳۸۲ با نمایش آرشین مال‌آلان و یک سال بعد با نمایش الیاس قفقازی به کارگردانی یعقوب صدیق جمالی موفق به دریافت جایزه اول بهترین بازیگر مرد جشنواره بین‌المللی نمایش های طنز شد.
مرد طنز معاصر آذربایجان در سال ۱۳۷۷ گروه هنری بابک را بنیان نهاده و با اجرای همان نمایش اول تحت عنوان صمد و ممد، این گروه با اقبال وسیع تماشاگران مواجه گشت. ویژگی نمایش های گروه بابک، رک بودن، اجرای شاد و مهم تر از همه مهارت‌های فردی اعضای آن بود که باعث یادآوری نوستالژی ها یا علایق گذشته مردم می شد.
نهرین اینک به عنوان رییس انجمن هنرهای نمایشی استان آذربایجان شرقی مشغول به فعالیت است اما از جمله آثار طنزی که وی در آنها هنرنمایی کرده می توان به قوش باز ولی، سانجی ماهنی لاری، قوچعلی شاه، قیصر، باجاناقلار، شب نیلوفری، ازدواج خیابانی، آرشین مال آلان، الیاس قفقازی، اوش پخمه بیر ژیان، شبکه هفت و نیم، ارباب حلقه‌ها، تای باشی، چال چاغیر، آشپز باشی، اخراجی‌ها، آنفولانزای خوکی، طبیب قلابی، عشق ممنون، رحیم آغانین گوناهی نه، عشق نان گازی موتور و غیره اشاره نمود که مورد استقبال تورکهای ایران قرار گرفت.
همچنین عباد و قباد، شبکه سه و نیم، قرارگاه مسکونی، ایستی سویوخ، آخیر مهلت، شکر پنیر، تعطیلات خوش بگذره، حیات خلوت و درمانگاه نیز از جمله سریال هایی است که بابک نهرین در آنها نقش آفرینی نموده است.
امروزه بیشتر شهروندان آذربایجان و حتی تورکهای کل ایران، او را با اجراهای طنز و کمدی بسیاری می شناسند که در طی سال های قبل، مردم را با آن شاد نموده و خاطرات شیرینی از رفتارهای خود بر جای گذاشته است به طوری که هنوز هم برخی از تکه کلام های او بر سر زبان مردم جاری است…
141086_1985742460_1000_667
او چند روز پیش، در یکی از گروه های شبکه اجتماعی تلگرام به همراه فعالان حوزه سینمای مستقل آذربایجان حضور یافته و به سوالات مطرح شده پاسخ داد که ماحصل آن را می خوانید:
√ آقای نهرین، ابتدا از فعالیت های هنری خودتان و وضعیت فعلی این عرصه بگویید و اینکه همه، شما را با فیلم و سینما می شناختند ولی به یکباره به صحنه تئاتر قدم گذاشتید.
من از اول در زمینه طنز و کمدی فعالیت های هنری ام را انجام داده ام، در گذشته فضای مناسبی برای فعالیت در عرصه هنر وجود نداشت اما خوشبختانه امروزه فضا مقداری تغییر یافته و به حالت قابل قبول رسیده ایم.
√ از بین سینما و تئاتر فعالیت در کدام حوزه را می پسندید؟
این دو حوزه فرقی با هم ندارند و هنرمند باید در سینما و تئاتر فعالیت نماید به طوری که فعالان این عرصه افتخارات بزرگی را کسب نموده اند، لذا پس از ایام محرم و صفر برنامه های متنوع هنری را ادامه خواهیم داد.
√ چرا تولید فیلم و سریال در تبریز بسیار اندک است؟
همه مشکلات در تولید نیست، زیرا همه می دانند که در شهر ما تهیه کننده و مدیر تولید چندانی وجود ندارد که کار تولیدی انجام دهند.
√ پس مشکل از کجا نشأت می گیرد؟
ببینید، ما هر کاری هم انجام دهیم شهروند درجه ۲ ایران هستیم زیرا زبان ما تورکی بوده و محدودیت زیادی در این خصوص داریم، اگر فارس زبان بودیم فیلم های بسیاری از فعالان هنری ما بر روی پرده سینماها می رفت و لذا نه پول درست و حسابی داریم و نه مسئولان منطقه دغدغهای برای فیلم سازی و فعالیت‌های هنری دارند.
√ چه باید کرد؟
فکر می کنم اگر تشکیلات سینمایی تبریز با مسئولان فرهنگی و شهری مذاکره نمایند می توان با اختصاص بودجه‌ای خاص نسبت به هموار نمودن فعالیت های هنری اقدام کرد و ارزش و اعتبار اینگونه فعالیت ها افزایش یابد، همچنین تا وقتی که دغدغه ما تخریب یکدیگر و زیرآبزنی باشد نمی توان کاری از پیش برد زیرا باید تلنگری به وجود آید که موضوعات مختلف هنری نگاهی عمیق داشته باشیم مثلا چرا استاد یوسفی‌نژاد و سایرین را کسی تا دیروز تأیید نمی کرد و بها نمی داد اما امروزه همه جا سخن از آنهاست!؟ باید همیشه هدف مان مشترک بوده و حرکت به طور جمعی را یاد بگیریم.
√ قبول دارید که از اجراهای تئاتر در تبریز استقبال چندانی به عمل نمی آید؟
بلی، آن طور که باید و شاید از این فعالیت هنری استقبال نمی شود اما این ها مربوط به شهروندان است و ربطی به قشر هنرمند ندارد زیرا اتفاقی که در حوزه تئاتر به وقوع پیوسته این است که ما هنرمندان، خود را بالاتر از مردم می پنداریم و فکر می کنیم که سخنانی که بر زبان می رانیم را فقط خودمان متوجه می شویم، بنابراین مهم است که انتخاب سوژه در فیلم و تئاتر دغدغه مردم باشد زیرا هنر بدون مخاطب ارزش و جایگاهی ندارد.
√ خلاء خاصی در این خصوص وجود دارد؟
هنرمندان آثار خود را خلق می نمایند که مخاطبان بهره لازم را به عمل آورند، لذا در این راستا نویسندگان محدودی داریم که سوژه های روز را انتخاب کرده و مورد استقبال مردم قرار گیرد زیرا امروزه فضای سنگینی از طریق فضای مجازی و شبکه های ماهواره ای بر جوانان ما صورت می گیرد و باید فعالیت های ما طوری باشد که بتوانیم رقابت مناسبی را با آنها انجام داده و مخاطبان را به سوی خود جلب و جذب نماییم، پس می توان نتیجه گرفت که مردم تقصیری ندارند و این ما هستیم که باید فضای ایده آل و قابل قبولی را شکل دهیم.
√ درباره مراحل تولید فیلم عقاب دندان نقره ای و سایر آثار هم توضیح دهید.
مراحل فیلم عقاب سفید دندان نقره ای به پایان رسیده و منتظر اتمام ساخت موسیقی آن هستیم، سریال فرار از زندان هم قرار است کار شود…
√ اعتبار و بودجه فرهنگی شهر تبریز را چگونه ارزیابی می کنید؟
مشکل ما همان پول و عدم امکانات مربوط به فیلم سازی است، زیرا متاسفانه در تمام شهرستان های کشور ردیفی به نام بودجه فرهنگی وجود نداشته و این امر فقط به پایتخت خلاصه می شود و لذا نباید بدین شکل اعتماد مخاطب سلب گردد.
√ چه آرزویی برای عرصه هنر شهر اولین ها دارید؟
آرزو می کنم هنر تبریز و ایران به جایگاه رفیع خود ارتقا یابد، به طوری که یک بستر مناسب تشکیل شود و بتوان کار هنری انجام داد، زیرا پویایی تئاتر نشان می دهد که همه هنرمندان در فکر فعالیت جدی در این حوزه هستند و باید شرایط کار مهیا باشد.
√ و سخن و آخر!
فقط می توانم بگویم باید قدر هنرمندان آذربایجان را بدانیم.
