بررسی یول‌پرس؛

دکتر روحانی در کسوت نامزد ریاست جمهوری پریروز (یکشنبه 17 اردیبهشت) به غرب آذربایجان، شهر اورمیه آمده و در ورزشگاه شش هزار نفری (دورنالار یوواسی) به منظور تبلیغات به ایراد سخنرانی پرداخته و تلاش داشت تا رأی مردم منطقه را به خود جلب نماید.

مردم از هر قشر، سن، دیدگاه و تفکر سیاسی در آنجا حضور داشتند و بر اساس سلایق خود شعار هایی سر می دادند. دانشجویان نیز از شهر های مختلف کشور حضور داشتند که می توان آنها را به دوسته آذربایجانی و غیر آذربایجانی تقسیم کرد. دانشجویان غیر آذربایجانی به لحاظ تفکر به دو دسته تقسیم می شدند عده ای دنباله رو شعارها و خواسته های اصلاح طلبانه و عده ای دیگر نیز به دنبال مطالب اصولگرایانه بودند. شعارها و مطالبات هر دوی این نحله ها از مرکز دیکته می شود.

اما دانشجویان آذربایجانی فارغ از این مضامین دیکته شده و بدور از وابستگی به آنها حرف دیگری داشتند، شعارهای متفاوتی سر می دادند. حرفشان و صدایشان برای محرومیت مردم و منطقه خودشان بلند شده بود. آنان همچون اسلاف خود، هوشیارانه پایشان را از بازی در گود بگو مگوهای سیاسی دو طیف اصلاح طلب و اصولگرا بیرون کشیده و صحنه متفاوتی برای مطالبه و بده بستان با کاندیدا های ریاست جمهوری (همچون کاندیداهای مجلس و شورای شهر) ترسیم کرده اند.

پریروز دورنالار یوواسی تبلور استقلال و شعور سیاسی اجتماعی دانشجویان آذربایجانی بود. نه هوچی گری می‌کردند نه شعارهایی سر می‌دادند که به آن التزام عملی نداشته باشند. امروز دانشجوی آذربایجانی از هر کدام از شهرهای آن که باشد درد فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی، سیاسی و توسعه ای منطقه را به خوبی می شناسد و در آن راستا به مطالبه و قضاوت می‌نشیند.

اگر آقای روحانی و هیئت همراه او صدای دانشجویان آذربایجانی را که صدای واحد مردم منطقه نیز می‌باشد نشنوند و برای برآورده کردن آن ها برنامه‌ها و اقدامات عملی خودشان را مطرح ننمایند، نباید امید چندانی به کسب رأی از مردم منطقه داشته باشند.