آذوح: محدودیت کارخانه های قند و عدم پرداخت به موقع مطالبات چغندرکاران از سوی کارخانه ها مهمترین مشکل چغندرکاران در آذربایجان غربی است.

به گزارش تسنیم، چغندرکاران زیادی هستند که به سبب پرداخت نشدن به‌موقع مطالبات متضرر می‌شوند و شیرینی محصولاتشان به کامشان تلخ می‌شود.

از سوی دیگر در آذربایجان غربی تنها پنج کارخانه قند چغندری در شهرهای اورمیه، میاندوآب، خوی، نقده و پیرانشهر فعالیت می‌کنند؛ بسیار محدود است.

در سایه نبود کارخانهای کافی، مازاد تولید چغندر در استان وجود دارد که به‌ناچار به کارخانجات قند استان‌های اردبیل، قزوین، چهارمحال بختیاری و اصفهان ارسال می‌شوند.

به این دلیل و با توجه به این‌که ظرفیت کارخانه‌های قند منطقه محدود است؛ کشاورزان به امید این‌که محصولات اضافی خود را به کارخانه‌های خارج از استان تحویل دهند، چغندر کشت می‌کنند اما هزینه‌های بالای حمل‌ونقل هم مشکلات زیادی برای چغندرکاران ایجاد کرده است.

دغدغه‌های اصلی زارعان چغندرقند در استان «تأمین نکردن مطالبات آنها از طرف کارخانه‌های خریدار این محصول است» که باعث دلسردی و ناامیدی کشاورزان و خالی ماندن سفره‌شان است تعدادی از این کشاورزان می‌گویند که «از سال 97برخی از کارخانه‌های قند مطالبات شان را نداده‌اند» و در این میان متضرر اصلی کشاورز است.

مدیر زراعت سازمان جهاد کشاورزی آذربایجان غربی همچنین با اشاره به اعمال ممنوعیت خروج چغندرقند تولیدی آذربایجان غربی به سایر استان‌ها مدعی است: «بر اساس برآوردهای انجام‌شده، تولید چغندرقند امسال به دلیل تغییرات دمایی و شیوع بیماری و آفت هایی از قبیل سر خرطومی در مقایسه با سال گذشته روند کاهشی خواهد داشت.»

محصول چغندرقند یکی از محصولات استراتژیک تولیدی آذربایجان غربی است و طی سال‌های متمادی استان رتبه برتر کشوری را در تولید این محصول به خود اختصاص داده است و یکی از قطب‌های تولید این محصول در سطح ایران بشمار می‌رود.

آذربایجان غربی به دلیل برخورداری از آب‌وخاک مناسب، استفاده از بذرهای تک جوانه و پر محصول و ایجاد مزارع آرمانی، همواره به لحاظ تولید محصولات کیفی و کمی جزو تولیدکنندگان برتر کشوری است که استان همه این رتبه برتر بودن‌ها در عرصه تولید محصولات مرغوب کشاورزی را مرهون کشاورزان پرتلاش و باتجربه خویش است.

با توجه به اینکه معیشت تعداد زیادی از کشاورزان استان و صنایع تبدیلی مرتبط، به زراعت این محصول وابستگی دارد، نقش فعالیت کارخانه‌های قند در تولید و اشتغال‌زایی در منطقه، ساماندهی و ایجاد تعادل بین تولید و جذب محصول، ازجمله موضوع‌هایی است که باید به آن توجه شود، اما مسئولین حکومت ایران سالانه فقط از احداث پروژه ها سخن به میان می آورند، سخنانی که هرگز عملی نمی شوند.